Waarom zijn er zoveel mensen die zich zo afgesneden voelen? Die wat ze ook proberen een onrustig en leeg gevoel blijven houden? Een gevoel dat ze er niet helemaal bij horen. Het woord healing omschrijft het eigenlijk heel mooi: heel worden of genezen. Betekent dit dan dat we kapot zijn? Wat mij betreft niet, maar de meesten van ons zijn gedurende ons leven wel flink ‘gewond’ geraakt. Deze wond is vaak door onbewust toedoen in onze kinderjaren ontstaan.
De meeste ouders hebben gelukkig het allerbeste voor met hun kinderen. Toch worden er vaak (onbedoeld) bepaalde behoeften van het kind over het hoofd gezien. Het kan bijvoorbeeld zijn dat ouders vaak ruzie maken of zelfs geweldadig zijn, overbezorgd zijn waardoor ze elke situatie onder controle proberen te houden, zelf de liefde van hun kind claimen of erg druk zijn waardoor ze er met hun aandacht niet volledig bij zijn. Een kind zal er echter alles aan doen om zich veilig te voelen. Om in zijn behoeften te worden voorzien zal het bepaalde strategieën ontwikkelen.
Het kan ook gebeuren dat een kind in een fijn gezin opgroeit, maar dat de ouders moeite hebben met het omgaan met emoties. Zo krijgt een kind nooit het goede voorbeeld en zal het de strategieën van zijn ouders overnemen.

Het ontstaan van overlevingsmechanismes
Je begint je leven als klein, hulpeloos wezentje; voor voedsel, bescherming en liefde ben je compleet afhankelijk van je ouders. De enige manier die je hebt om aan te geven dat er iets niet oke is, is het op een schreeuwen zetten. Maar wat nou als het signaal dat je geeft verkeerd wordt geïnterpreteerd? Of dat het erg lang duurt voor er op wordt gereageerd? Of erger nog: er helemaal niet op gereageerd wordt? Als baby heb je nog geen besef van ruimte en tijd, met andere woorden: je kunt niet denken: “oh, mama is even druk. Over een minuut of tien krijg ik wel eten.” Wanneer dit een keertje gebeurt is het waarschijnlijk niet erg, maar als de behoeftes van een baby of kind stelselmatig over het hoofd worden gezien of worden genegeerd is dit voor een kind erg pijnlijk. Ondanks dat het er alles aan zal doen om te worden gezien in zijn of haar behoeften is er een moment waarop het kind ‘breekt’. De pijn van het niet gezien worden wordt teveel.

Gelukkig is ons systeem ontzettend slim en beschikt het over een heel mooi mechanisme wanneer we ons in dit soort situaties bevinden. Het gevoel dat bij deze pijnlijke situatie hoort wordt afgesplitst en verbannen van het geheel. Op dat moment zorgt dit er letterlijk voor dat we kunnen overleven. Helaas zorgt dit er tegelijkertijd voor dat het bewustzijn gefragmenteerd raakt wat uiteindelijk weer leidt tot het gevoel niet compleet te zijn.
Er bestaan veel overlevingsmechanismes. Al deze mechanismes hebben hetzelfde doel: ervoor zorgen dat je de oorspronkelijke pijn niet hoeft te voelen en je beschermen tegen eventuele nieuwe pijn. Juist omdat de natuurlijke staat er één van het geheel is wil het afgespleten deel graag terugkeren en integreren met de rest.  Dit gaat helaas niet zo gemakkelijk en zo kan er een levenslange zoektocht ontstaan naar ‘iets’. Iets waarvan we niet precies weten wat, maar we proberen het gevoel van leegte en eenzaamheid zo goed mogelijk op te vullen. Meestal leidt dit ertoe dat we buiten onszelf op zoek gaan naar dingen die ons tijdelijk een gevoel van rust geven.

Hieronder een lijstje met veel voorkomende mechanismes. Wellicht herken je er één of meerdere bij jezelf.

  • Niet meer voelen, alles cognitief benaderen/analyseren
  • Je snel aangevallen voelen en in de verdediging schieten
  • Jezelf of anderen continu bekritiseren
  • Geen ‘nee’ kunnen zeggen
  • Altijd voor de ander zorgen. De behoeften van de ander boven die van jezelf plaatsen
  • Nooit tevreden zijn, alles moet perfect
  • Altijd de lieve vrede bewaren
  • Alles invullen voor de ander
  • Jezelf altijd als slachtoffer zien, geen verantwoordelijkheid nemen
  • Dwangmatige handelingen
  • Geen initiatief (durven) nemen
  • Alles weglachen
  • Jezelf overschreeuwen, je veel groter voordoen dan je bent
  • Dissociëren. Dit is een mechanisme wat vaak op hele jonge leeftijd is ontstaan en gebeurt bij bepaalde triggers totaal onvrijwillig.
  • Uitstelgedrag
  • Jezelf isoleren
  • Nooit stil kunnen zitten, altijd bezig moeten zijn
  • Overal de controle over proberen te houden
  • Verslavingen; hieronder vallen ook teveel werken of bijvoorbeeld altijd met je telefoon bezig zijn.
  • Depressie
  • Passief-agressief gedrag
  • Altijd gelijk willen hebben
  • Materialisme, altijd met de buitenkant bezig zijn, schone schijn


Hoe verder?
Zoals eerder gezegd zorgen deze mechanismen ervoor dat je de oorspronkelijke pijn niet hoeft te voelen. En hoewel ze je ooit hebben helpen overleven kunnen veel van deze mechanismen in je latere leven juist in je nadeel werken. We zijn als mensen geneigd om alles wat niet fijn voelt weg te drukken, maar omdat al deze gevoelens onderdeel zijn van onszelf heeft dit weinig zin. De oplossing ligt hem er niet in dat er iets weg moet, de oplossing ligt juist in het integreren van de gefragmenteerde delen, zodat je weer heel bent en je heel voelt.

Jan vertrekt in september 2019 voor een bijzondere reis, hij zal verschillende krachtplekken bezoeken en vanaf daar healingen verzorgen. Wil je je hiervoor aanmelden of er meer over lezen? Bezoek dan zijn website: www.krachtplaatshealing.nl