"The wound is where the light enters"
Rumi
Eenzaam, verdrietig en totaal de weg kwijt, raakte ik verstrikt in het web van systemen en hulpverleners. Veel scholen heb ik versleten en toen ik nergens meer welkom was, ging ik naar een internaat voor blinden en slechtzienden. Mijn visuele handicap, daar konden ze wel mee overweg maar mijn angsten en depressie, daar konden ze niets mee. Uiteindelijk escaleerde het en belande ik in de kinder en jeugdpsychiatrie. Vanuit een crisisopname naar een langdurige opname. De hulpverleners zaten ook daar met hun handen in het haar en hebben mij nooit werkelijk gezien.
Onbegrip, autoriteit, onrechtvaardigheid, geweld, dwang, dingen waar ik slecht tegen kan maar helaas in mijn jonge leven al veel tegen kwam. Zoveel hulpverleners en helaas bijna evenveel teleurstellingen… mijn gevoeligheid werd niet (h)erkend, er kwamen vele onderzoeken en etiketjes aan te pas, evenals medicatie. Wat ik nodig had was een arm om me heen, begrip en warmte. In plaats daarvan zat ik (te) vaak in een kille isoleercel, iets dat grote impact had op mijn vertrouwen in mensen.
Het was een lange weg om mezelf terug te vinden en mijn hart weer te openen naar mezelf en naar de wereld om me heen. Ik was vaak in de natuur te vinden, daar kwam ik tot rust. Met dieren kon ik me nog wel verbinden en ik volgde ik een opleiding in de paardensport en een opleiding tot paraveterinair dierenartsassitente.
If you can dream it, you can do it!
De opleidingen die ik volgde hebben me veel gebracht maar toch miste ik steeds iets wezenlijks. Ik voelde weerstand om me steeds aan te moeten passen aan methodes en werd onzeker. Wat ik zocht was mijn eigen waarheid, ik wil niet die van een ander leven. Ik zocht vertrouwen in mezelf en mijn intuïtie. Ik was niet op zoek naar het leren van een trucje, ik wilde graag vanuit mijn eigen diepe wijsheid werken.
Ik zag meer professionals worstelen, ze waren onzeker, vertrouwden niet genoeg op hun intuïtie, werden ondergesneeuwd door protocollen en methodes. Door de vele sessies en cursussen die ik mocht geven ontvouwde zich langzaam iets moois….
In 2014 werd de opleiding tot MEE therapeut geboren! Een onbeschrijfelijk mooie reis, waar ik heel trots op ben. Inmiddels heb ik al meer dan 20 groepen op mogen leiden en wat voel ik me dankbaar dat ik dit mooie vak mag overdragen! Mensen leren werken vanuit hun hart, geweldig!
Ik vind het belangrijk om me steeds verder te blijven ontwikkelen, zowel als persoon als professional. Ik kan anderen tenslotte niet verder mee op reis nemen dan ik zelf ben geweest.
Een intens mooie en diepe versnelling in mijn proces heb ik ervaren toen ik me ging verdiepen in het familie opstellen. Ik werk met het nieuwe opstellen, we volgen de wijsheid van het veld. Heel diep, heel egoloos en bijzonder krachtig! Ik heb een intens mooie reis gemaakt waarin ik opgeleid werd tot familie opsteller maar bovenal mezelf veel beter leerde kennen.
Ik volgde vele opleidingen op energetisch gebied waaronder, reading, healing, energetisch therapeut, familie opstellingen, emotioneel lichaamswerk, een basis in cranio sacraal therapie, Transformatie coaching, engelenkaartreadings etc. etc.
In 2016, op een bijzonder seminar genaamd ‘touch the untouchable’ had ik een indrukwekkende ontmoeting met Johannes Schmidt. Ik was geraakt door zijn manier van werken en het voelbaar diepe contact dat hij maakte. Sindsdien ben ik regelmatig bij hem in Zuid Duitsland voor zowel individuele sessies als het volgen van trainingen op het gebied van trauma en dissociatie.
Centrum Puur specialiseert zich steeds meer in trauma en lichaamsgericht werken en inmiddels is er een vervolgopleiding ontwikkeld om professionals nog verder mee op reis te nemen: ‘lichaamsgerichte trauma therapie’.
En zo gaat mijn ontwikkeling steeds weer verder en dieper en mag ik op mijn beurt mensen ook weer verder mee op reis nemen.
Wie weet mag ik ook eens een stukje met jou mee reizen? Weet in elk geval dat je welkom bent!
Lieve groet, Samantha