Waarom wil iemand therapeut worden? Welke drijfveer ligt eronder? Wat ik heel vaak hoor is: ‘ik wil anderen graag helpen’. En wat houden we met zijn allen toch van helpen! De eerste traan is nog nauwelijks het oog uitgerold of mensen staan al klaar met zakdoekjes. Iemand heeft een probleem en van alle kanten worden oplossingen aangedragen.

We helpen graag. Helpen geeft een goed gevoel. Niks mis mee zou je zeggen toch? Maar die zakdoek kan ook te snel zijn en de tranen juist remmen. En al die oplossingen zijn heel vervelend als je alleen maar wil dat iemand even naar je luistert en je pijn (h)erkent.

Goed professioneel helpen vraagt in eerste instantie van je dat je de ander respecteert en alles inclusief de pijn erkent en ruimte geeft. Niets doen maar zijn, ook wel holding space genoemd. En dat is nog niet zo eenvoudig. Want veel mensen en dus ook professionals neigen ernaar teveel te gaan fixen. ze willen de pijn koste wat kost verzachten of zelfs wegenemen en gaan teveel ‘doen’ in plaats van ‘zijn’.

Veel professionals helpen té veel omdat ze de pijn van de ander niet kunnen verdragen. En dit gaat terug naar vroeger toen ze klein waren. Ze wilden toen hun ouders zó graag helpen. Liepen bijvoorbeeld op hun tenen, of speelde het clowntje om de harmonie maar te bewaren.

Of ze droegen pijn van hun (voor)ouders door ziek te worden. Hoe dan ook hadden ze een manier om voor hun ouders te zorgen en dragen. Als dat gebeurt kan het zijn dat de rollen omdraaien. Het kind plaatst zichzelf boven de ouders (parentificatie) Het kind wordt de ouder en de ouder wordt kind. De energie stroomt dan van het kind naar de ouder in plaats van andersom.

Het is niet de taak van het kind om voor de ouders te zorgen en het verdrietige is dat het hierdoor geen kind meer kan zijn. Dat slaat een diepe wond, er is een onvervuld verlangen dat ze later alsnog proberen te vervullen. Precies datzelfde verlangen dat ze als klein kind hadden, helpen! Ze willen een onafgemaakte beweging afmaken en offeren zich vaak op in latere relaties door zichzelf weg te cijferen.

De omgekeerde ouder-kind verhouding blijft zich herhalen. Ze ontwikkelen een extra antenne voor mensen in nood. Het gevaar is alleen dat ze niet echt helpen maar weer hetzelfde doen als vroeger. Ze gaan dragen en ‘fixen’ in plaats van echt helpen. Ze willen een onafgemaakte beweging afmaken en offeren zich vaak op in latere relaties door zichzelf weg te cijferen. De omgekeerde ouder-kind verhouding blijft zich herhalen.

Ze ontwikkelen een extra antenne voor mensen in nood. Het gevaar is alleen dat ze niet echt helpen maar weer hetzelfde doen als vroeger. Ze gaan dragen en ‘fixen’ in plaats van echt helpen.

De afgelopen dagen van de opleiding werd dit ook weer heel mooi zichtbaar. Tijdens een helende reis, waarbij je jezelf naar je ouders mag uitspreken over wat je gemist hebt etc. zei iemand: ‘oh, dat hoeft niet want ze wisten niet beter. Ze bedoelden het echt wel goed en ik heb er zelf voor gekozen’. Oei….. dit is jezelf boven je ouders plaatsen. Niet je eigen emoties erkennen maar voor de ouders zorgen, de verantwoordelijkheid dragen etc.

Of een ander voorbeeld van een groep die aan hun eerste transformatie coaching sessies begon. Ik zag weer hoe lastig het soms is om de pijn van de ander te erkennen en het er te laten zijn. Mensen wilden zó graag helpen en fixen, zorgen dat de ander zich goed voelt. Kan jij als professional (en als opsteller) de pijn van de ander uithouden? Kan jij je eigen pijn uit houden? Mag het alle ruimte krijgen? Heel belangrijk!

Emoties helen wanneer ze er mogen zijn. Niet wegpoetsen maar omarmen is onderdeel van écht helpen. Wil je écht leren helpen? Dan is het belangrijk dat je weer de juiste plek inneemt in je familie systeem. Dat je weer kind van je ouders wordt. Jezelf kleiner maakt dan je ouders en ze erkenning geeft als zijnde je ouders. Bert Hellinger schreef hier een mooi boek over. ‘De kunst van het helpen’.

Ik ben zo blij dat ik het systemisch werken in mijn hart heb gesloten en ook mee neem in de opleiding Lichaamsgerichte Energetische Therapie. Het gaat niet alleen om het leren van wat tools, het gaat om zoveel meer….

Lieve groet, Samantha