We beginnen de LET dag vaak met een korte deelronde, hoe is het met iedereen en wat heb je nodig om hier aan te komen? Meestal na zo’n ronde zakt de energie en zijn we meer in het nu. Gister staarden mensen voor zich uit, velen hadden het moeilijk, zaten in een achtbaan, er was weinig ‘hier en nu’.
Dus vroeg ik, als je niet helemaal hier bent, waar ben je dan wel? En waarom is het nodig om ‘daar’ te zijn?
Wat in het hier en nu is zo pijnlijk of zo onveilig dat je ervan weg moet gaan?
Als je dit leest en voelt dat dit ook over jou gaat, dat je vaak niet helemaal hier bent, probeer dan bovenstaande vragen eens door je heen te laten gaan. Voel wat het met je doet en voel eens bewust hoeveel of hoe weinig van jou nu hier is.
Waarschijnlijk was er een moment in je leven dat het een oplossing was om niet hier te zijn. Dat voelen te pijnlijk was en dit overlevingsmechanisme hard nodig was. Het is niet zozeer een bewuste keuze, het is meer een automatisme om jezelf te beschermen. Je doet het niet maar het gebeurt je. Dus neem het jezelf alsjeblieft niet kwalijk.
Als je kunt voelen (en niet bedenken!) wanneer dit ‘niet voelen’ en ‘niet hier zijn’ nodig was, kom je in verbinding met een stukje van jezelf dat heel graag gezien wil worden.
Vanuit dit contact en de liefde voor dit gekwetste kind in jezelf lukt het stapje voor stapje om steeds meer hier te zijn. Alsof je jezelf ophaalt.
Probeer met liefde te kijken naar je beschermingsmechanismen, zij hebben je geholpen toen er niemand voor je was.
Heb begrip voor jezelf, ook daar waar het nog niet zo loopt zoals jij zou willen. Je doet je best en je doet het goed